Mijn attitude tegenover lezen is dit gehele jaar onveranderd gebleven: ik doe het zo vaak als ik kan. Lezen is toch gewoon fijn als je je even wilt ontspannen. Daarom blijf ik ook steeds op zoek gaan naar nieuwe reeksen om te lezen, zodat ik ineens verzekerd ben van een aantal weken leesplezier.
Wat mij vooral is opgevallen, dat is dat boeken in andere talen mij niet meer afschrikken. Toen we vorig jaar een boek voor het vak Frans moesten lezen, vond ik dat altijd een vervelende bedoening, omdat het helemaal niet vlot las. Nu we echter wat serieuzere boeken lezen, zoals detectives, is het veel leuker om in het Frans te lezen. Ik snap nog steeds niet alle woorden die in het boek staan, maar ik heb wel meer 'feeling' met het thema van het boek, ik voel beter aan wanneer het spannend wordt, ... Het lezen van Franse boeken is nu zelfs leuk!
Verder zie ik nu ook meer achter het verhaal zelf: vroeger las ik een verhaal en genoot ik gewoon van het verhaal zelf. Nu echter, met een groeiende kijk op geschiedenis, komen sommige aspecten uit een verhaal dat ik vroeger heb gelezen, meer naar voren. Het is alsof ik plots achter het gordijn van het hoofdverhaal kan kijken, om zo de achterliggende betekenis te weten te komen. Zo ben ik te weten gekomen dat een hele fantasy reeks (De wetten van de magie) die ik gelezen heb, eigenlijk een aanklacht is tegen het communisme.
Mijn geest staat nu ook meer open voor andere genres. Voor een detective draai ik mijn hand niet meer om, science fiction en fantasy lees ik nog altijd even graag (omdat ze een eigen werkelijkheid scheppen, waarin je helemaal kunt opgaan) maar autobiografieën zijn niets voor mij. Bij deze soort van verhalen moet de lezer niet nadenken en zit er ook geen actie in het verhaal. Daarom hou ik er niet erg van.
Er zijn nog zo veel boeken om te ontdekken, zo veel klassiekers, maar ook zo veel nieuwe verhalen. Ik denk dat ik er nog veel plezier aan zal beleven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten